بررسی تاثیر سبک های مدیریت تعارض بر فرسودگی شغلی (مطالعه ای موردی: پرستاران بیمارستان قائم(عج)مشهد)

امروزه پدیده فرسودگی شغلی به یک امر رایج در مشاغل پرستاری تبدیل شده است. مدیریت نامناسب تعارضات کاری می تواند فرسودگی شغلی پرستاران را تشدید نموده و پرستارانی که نتوانند در برخورد با تعارضات کاری، سبک مناسبی را برگزینند، با فرسودگی شغلی بیشتری مواجه خواهند شد. از این رو در پژوهش حاضر، تاثیر سبک های مدیریت تعارض بر فرسودگی شغلی پرستاران بیمارستان قائم(عج) مشهد بررسی شده است.
پژوهش حاضر ، یک مطالعه ی توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه پرستاران بیمارستان قائم(عج) مشهد تشکیل دادند که از میان آنها تعداد 260 نفر به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سبک های مدیریت تعارض توماس(1975) و فرسودگی شغلی مسلچ(1981)استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با روایی محتوا و پایایی آنها از طریق آلفای کرونباخ سنجیده شد. فرضیات این پژوهش با استفاده از مدل معادلات ساختاری آزمون شدند.
یافته های این پژوهش نشان داد که سبک های مدیریت تعارض همکاری و مصالحه به ترتیب با میزان(31/0-) ، (25/0-) بر فرسودگی شغلی پرستاران اثر منفی و معنادار و سبک های رقابت و اجتناب به ترتیب با میزان(16/0) ، (18/0) اثر مثبت و معناداری دارند. همچنین در این مطالعه مشخص شد که وجود سبک مدیریت تعارض گذشت، هیچ تاثیری بر فرسودگی شغلی پرستاران جامعه آماری مورد مطالعه ندارد.
با توجه به یافته های این پژوهش، سبک های مدیریت تعارض همکاری و مصالحه در کاهش فرسودگی شغلی پرستاران بیمارستان قائم(عج) نقش موثرتری دارند. از این رو، استفاده از این سبک ها از سوی پرستاران در تعارضات روزمره شغلی، می تواند منجر به کاهش فرسودگی شغلی آنها در محیط کار شود.