ارزیابی اثرات پماد کورکومین بر درماتیت تماسی القا شده به وسیله دی نیترو کلرو بنزن در مدل موش سوری
نویسنده:
چکیده:
مقدمه
یکی از عوارض پس از جراحی، ابتلا به درماتیت تماسی در اثر عوامل مختلفی همچون محلولهای اسکراب، نخهای بخیه، بانداژ و حتی دستکش جراحی است. درمان رایج این معضل استفاده از داروهای کورتیکوستروئیدی است که پیامدهای ناخواستهای را به دنبال دارد. کورکومین که ماده موثره موجود در زردچوبه است، اثرات ضد التهابی شناخته شدهای دارد. بنابراین، در مطالعه حاضر اثرات این ماده بر درماتیت تماسی تجربی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در این مطالعه از بیست سر موش سوری نر نژاد بالب/سی استفاده شد. موشها به چهار گروه پنج قطعهای تقسیم گردیدند. در گروه های کنترل منفی، کنترل مثبت و تیمار با استفاده از ماده دی نیترو کلرو بنزن نخست حساسیتزایی در پوست قسمت پشتی حیوانات ایجاد شده در مرحله بعدی درماتیت تماسی در لاله گوش القا گردید. در گروه تیمار و کنترل مثبت به ترتیب از پماد حاوی کورکومین و بتامتازون به صورت موضعی به مدت یک هفته استفاده شد. در گروه های کنترل منفی و شم نیز از وازلین به عنوان حامل پماد استفاده گردید. ضخامت لاله گوش در طی دوره آزمایش اندازهگیری شد. موشها پس از اتمام دوره تیمار آسانکشی شده و نمونه های گوش پس از تثبیت و تهیه مقاطع میکروسکوپی، به روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگآمیزی گردیدند.
یافته های پژوهش: نتایج ماکروسکوپیک نشانگر آن بود که در هر سه گروه کنترل منفی، کنترل مثبت و تیمار درماتیت در گوش ایجاد شد. تفاوت برهمکنش روز و گروه در روزهای 22 و 30 از نظر آماری معنادار (p<0.05) بود. مقایسه نتایج در هر گروه به صورت مجزا نیز همین امر را نشان داد. آنالیز آماری داده های هیستوپاتولوژی نشان داد که تفاوت در مورد ادم، شدت التهاب، و ضخامت اپیدرم در گروه شم نسبت به گروه کنترل منفی معنادار بود. مقایسه گروه شم با گروه کنترل مثبت نشان داد که تفاوت در میزان التهاب معنادار بوده و در فاکتورهای ادم و ضخامت اپیدرم معنادار نیست. مقایسه گروه تیمار با گروه شم نشان داد که تفاوت در ادم در این گروه ها معنادار نیست، لیکن شدت التهاب و ضخامت اپیدرم تفاوت آماری معناداری با هم داشتند. مقایسه بین گروه های تیمار و کنترل منفی نیز همین نتایج را نشان داد.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه میتوان نتیجه گیری کرد که استفاده موضعی از پماد حاوی کورکومین در موشهای مبتلا به درماتیت تماسی آلرژیک میتواند التهاب، ادم و ضخیمشدگی اپیدرم پوست را به میزان قابل ملاحظهای کاهش دهد، که این اثرات قابل مقایسه با اثرات درمانی داروهای کورتیکوستروئیدی موضعی میباشند.
کلیدواژگان:
زبان:
فارسی
صفحات:
195 تا 210
لینک کوتاه:
magiran.com/p1701518
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یکساله به مبلغ 1,390,000ريال میتوانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.
In order to view content subscription is required
Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!