مقایسه ی اثر تمرین هوازی با حجم متوسط و زیاد بر بیان ژن پروتئین غیر جفت کننده یک (UCP-1) در بافت چربی سفید زیرپوستی موش های صحرایی نژاد ویستار

هدف از این پژوهش، مقایسه ی اثر دو مدل تمرین هوازی با حجم متوسط و زیاد بر بیان ژن پروتئین غیر جفت کننده یک (UCP-1) در بافت چربی سفید زیر پوستی بود.
24 موش صحرایی نژاد ویستار به صورت تصادفی به سه گروه؛ 1) شاهد (تعداد: 8)، 2) تمرین هوازی با حجم متوسط (تعداد: 8) و 3) تمرین هوازی با حجم زیاد (تعداد: 8) تقسیم شدند. موش های گروه های تمرینی، به مدت هشت هفته، هفته ای پنج جلسه، تحت تمرین هوازی تداومی بر روی نوارگردان، تحت دو مدل با حجم های متفاوت قرار گرفتند. برای اندازه گیری بیان نسبی ژن UCP-1 در بافت چربی زیرپوستی از روش Real Time–PCR استفاده شد.
داده ها نشان دادند که بیان نسبی ژن UCP-1 در گروه هوازی با حجم متوسط در قیاس با گروه شاهد از نظر آماری بیشتر بود (P=0.014) با این حال، بیان نسبی ژن UCP-1 در گروه هوازی با حجم زیاد در قیاس با گروه شاهد از نظر آماری بالاتر نبود (P=0.36). هم چنین، بیان نسبی ژن UCP-1 بین این دو مدل تمرین، اختلاف معنی داری نداشت (P=0.59).
نتایج بیان گر این هستند که تمرین های هوازی با حجم متوسط، اثر بارزی در افزایش بیان UCP-1 در بافت چربی سفید زیرپوستی دارند، در حالی که تمرین های هوازی با حجم زیاد چنین اثری ندارند. بنابراین، تصور می شود، افزایش زیاد در حجم تمرین هوازی، عامل مهمی در تقویت گرمازایی غیرلرزشی بافت چربی سفید محسوب نمی شود.