بکارگیری مدل مخاطرات متناسب کاکس در شناسایی عوامل موثر بر بقای بیماران مبتلا به متاستاز مغزی

هدف از این مطالعه شناسایی عوامل خطر در بیماران مبتلا به متاستاز مغزی و تعیین عوامل پیش آگهی موثر بر بقای بیماران با استفاده از مدل مخاطرات متناسب کاکس می باشد.
این مطالعه توصیفی - تحلیلی گذشته نگر بر روی 197 بیمار مبتلابه متاستاز مغزی مراجعه کننده به مرکز پرتو درمانی شهید رمضانزاده یزد انجام شد. عوامل خطر در این بیماران با استفاده از مدل کاکس مورد تجزیه قرار گرفت. زمان های بقاء با استفاده از روش کاپلان - مایر برآورد شد و تفاوت معنی دار بین توزیع های بقاء در زیر گروه های مختلف یک متغیر، توسط آزمون لگ - رنگ مقایسه شدند. آنالیز داده ها توسط نرم افزارهای R و SPSS انجام گرفت.
برآورد کاپلان – مایر بقای کلی بیماران در 12 ماه 27 % و در 24 ماه 12 % بود. با استفاده از آزمون لگ - رنک معلوم شد که تفاوت ها بین بقاء بیماران در زیر گروه های متغیر سن هنگام تشخیص، بیماری خارج مغزی ( تومور اولیه ) ، نوع درمان، پاسخ به رادیوتراپی و رادیوتراپی مجدد معنی دار بودند (05/0>p). تجزیه و تحلیل با مدل کاکس نشان داد که تنها متغیرهای بیماری خارج مغزی و پاسخ به رادیوتراپی با بقاء بیماران مبتلا به متاستاز مغزی در ارتباط هستند.
با توجه به نتایج این بررسی، کنترل تومور اولیه و درمان مناسب به وسیله رادیوتراپی جهت افزایش طول عمر بیماران موثر به نظر می رسد. همچنین استفاده از مدل کاکس به دلیل تفسیر راحت تر و محدود نبودن استفاده از انواع متغیرهای کمکی در مطالعات پزشکی مناسب است.