مقایسه اثر تنش شوری و کم آبی بر رشد و محتوای سدیم و پتاسیم گندم نان (Triticum aestivum L.)

به منظور بررسی و مقایسه اثر تنش های شوری و کم آبی بر ویژگی های مورفو-فیزیولوژیکی گیاهچه های گندم (رقم فلات)، آزمایشی گلدانی به صورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج در سال 1394 انجام شد. در مجموع هفت تیمار شامل سه سطح از هر یک از تنش های شوری و کم آبی القاء شده با پتانسیل اسمزی مشابه (47/2- ، 94/4- و 42/7- بار) به همراه یک تیمار شاهد مورد مطالعه قرار گرفت. تنش شوری با استفاده از کلرید سدیم و تنش کم آبی با استفاده از پلی‏اتیلن‏گلیکول 6000 اعمال شدند. وزن خشک اندام هوایی در تیمارهای مختلف تنش شوری و تنش کم آبی نسبت به شاهد، کاهش معنی‏داری نشان داد. تنش کم آبی سبب افزایش وزن خشک ریشه شد و بیشترین میزان وزن خشک ریشه در تیمار 42/7- بار پلی‏اتیلن‏گلیکول مشاهده شد. بیشترین میزان محتوای سدیم اندام هوایی و ریشه در تیمار تنش شوری 42/7- بار و کمترین آن در شرایط تیمار شاهد مشاهده شد که با سطوح تنش کم آبی تفاوت معنی داری نداشت. همچنین تیمار تنش شوری 42/7- بار موجب کاهش معنی‏دار محتوای پتاسیم اندام هوایی و ریشه شد. بالاترین نسبت پتاسیم اندام هوایی به ریشه در تیمار شاهد و کمترین آن در تیمار تنش شوری 42/7- بار مشاهده شد. با افزایش سطح هر دو تنش شوری و کم آبی، میزان پروتئین های‏ محلول و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز افزایش معنی‏داری نشان دادند. در مجموع، نتایج این تحقیق نشان داد که تنش شوری نسبت به تنش کم آبی تاثیر منفی بیشتری بر گندم دارد و وزن خشک اندام هوایی و ریشه را کاهش می دهد.