کاربرد پدیدارشناسی هایدگر در این مطالعه از اسلام

بدیهی است که تفسیر هر متنی بر اساس مفاهیم که درستی ان مفروض انگاشته می شود، صورت می گیرد. البته دخالت این مفاهیم در فهم متون اغلب به شکل ناخوداگاهانه است.سوال مهمی که پیش می اید این است که مفاهیم مناسب برای تفسیرهر متن کدام یک می باشند؟
هایدگر با روش پدیدار شناسی اش در صدد بود به جای سوال از «موجود» معنای «وجود» را کشف نماید.برای رسیدن به این هدف او انسان را برگزید .چرا که معتقد بود انسان تنها موجودی است که از طریق ان می توان به معنای وجود پی برد.به این خاطر مهمترین اثرش« هستی و زمان» را به مطالعه انسان اختصاص داد.از سویی دیگر قران به عنوان مهمترین متن در اسلام هدفش انسان و معنا بخشی به زندگی انسان است.به دلیل مشابهت میان این دو متن این مقاله در صدد بررسی این است که ایا می توان با استفاده از مفاهیم پدیدار شناسی هایدگر در تفسیر قران خصوصا حیات انسانی بهره گرفت؟به منظور یافتن پاسخ این سوال، مشابهتهای برخی از مفاهیم اصلی در پدیدار شنایس هایدگر و قران مورد بررسی قرار گرفت.نتیجه این بررسی نشان می دهد که اشتراکات فراوانی میان ایندو وجود دارد که با تکیه بر ان می توان از پدیدار شناسی هایدگر در فهم قران استفاده نمود.مضافا این که پدیدار شناسی هایدگر به ما کمک خواهد کرد تا برای سوالات امروزه انسان مسلمان پاسخ مناسبی تهیه نمود.