ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی - عضلانی در یک شرکت صنعتی با استفاده از روش های NERPA و QEC و مقایسه نتایج آنها

اختلالات اسکلتی- عضلانی یکی از عوامل شایع آسیب های شغلی و ناتوانی مرتبط با کار در کشورهای در حال توسعه می باشد.مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در اندام های مختلف بدن با استفاده از روش های ارزیابی پوسچرNERPA و QEC در یک شرکت صنعتی انجام شده است.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد87 نفر از کارگران شرکت صنعتی نفت ابزار ، تولید کننده جایگاه های سوخت واقع در شهر اصفهان شرکت کردند ، از طریق مشاهده میدانی نوع فعالیت ، مصاحبه با افراد در حین انجام کار ، تهیه عکس از پوسچر افراد و بررسی پرونده پزشکی افراد و دلایل غیبت از کار به بررسی اختلالات اسکلتی – عضلانی در کارگران پرداخته شد. به منظور تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در اندام های گوناگون بدن اپراتورها از پرسشنامه نوردیک و به منظور بررسی وضعیت ارگونومیکی ایستگاه های کاری از دو روش QEC و NERPA استفاده شد. سطح معنی داری آزمون های آماری 05/0 P<در نظر گرفته شد. روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش، آمار توصیفی، آزمون تی، آزمون کای دو و بررسی ضریب همبستگی بود.
بر اساس نتایج حاصل از پرسشنامه نوردیک ، بیشترین اختلالات در ناحیه کمر(18/32 درصد)، زانوها(68/20درصد)و پاها(94/14 درصد) و اپراتور تراش در طول یک سال گذشته دارای بیشترین درصدعلائم اختلالات اسکلتی – عضلانی بود ، نتایج حاصل از ارزیابی سطح ریسک با استفاده از روش QEC نشان داد که بیشترین فراوانی مربوط به سطح ریسک بالا(72/51 درصد) و همچنین نتایج حاصل از اریابی سطح ریسک با استفاده از روشNERPA مشخص کرد که بیشترین فراوانی مربوط به سطح ریسک بالا(33/33 درصد) می باشد .
ارزیابی ها نشان داد که میزان مطابقت یافته های پرسشنامه نوردیک با سطح اولویت تعیین شده بوسیله QEC نسبت به NERPA بیشتر می باشد ، همچنین با توجه به یافته ها و نظر به اینکه روش های NERPA و QEC به بررسی فاکتورهای مختلف شیوع علائم اختلالات اسکلتی – عضلانی مانند پوسچرهای بدن ، نیروی مورد نیاز جهت انجام ، فعالیت ماهیچه ای ، ایستگاه های کاری و... می پردازد ، لذا استفاده از روش های NERPA و QEC جهت بررسی میزان شیوع علائم اختلالات اسکلتی – عضلانی در صنعت تولید کننده جایگاه سوخت با توجه به شرایط کار مناسب می باشد.