تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن رزیستین در بافت چربی احشایی موش های صحرایی چاق

چاقی موجب تجمع فاکتورهای پیش التهابی در بافت چربی شده و به عنوان یک عامل خطر ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی عروقی به شمار می رود. ورزش های هوازی می توانند منجر به افزایش حساسیت به انسولین و کاهش انباشتگی چربی و فاکتورهای پیش التهابی شوند. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر ورزش استقامتی بر بیان ژن رزیستین، به عنوان یکی از عوامل پیش التهابی، در بافت چربی احشایی موش های صحرایی نر چاق شده با رژیم پرچرب انجام شد.
در یک مطالعه تجربی 20 سر موش نر نژاد ویستار به سه گروه کنترل (غذای استاندارد)، گروه چاق (غذای پرچرب) و گروه تمرین استقامتی (غذای پرچرب و تمرین استقامتی) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شامل روزانه 60 دقیقه دویدن با سرعت 22 متر بر دقیقه با تردمیل مخصوص حیوانات و با شدت70% حداکثر اکسیژن مصرفی، 5 روز در هفته و به مدت هشت هفته بود. میزان تغییرات وزن بدن موش ها اندازه گیری و میزان بیان ژن رزیستین در نمونه های بافتی با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (Real time PCR ) بررسی شد.
غذای پرچرب باعث افزایش معنی دار وزن در موش های گروه چاق گردید (0.001P =). بیان ژن رزیستین در بافت چربی احشایی موش های گروه چاق در مقایسه با گروه کنترل تا 2 برابر افزایش یافت، اما این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. تمرین استقامتی بیان ژن رزیستین را در مقایسه با گروه چاق حدود 4 برابر کاهش داد، اما این کاهش نیز از نظر آماری معنی دار نبود.
نتایج این مطالعه نشان داد که چاق شدن می تواند بیان ژن رزیستین را در بافت چربی احشایی افزایش و تمرین استقامتی بیان آن را کاهش دهد، گرچه این مطالعه حاکی از اثرات مفید ورزش است با این حال، تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.