برآورد بارکف یک رودخانه با بستر شنی با استفاده از سیستم های تکاملی و روش های کلاسیک (مطالعه موردی رودخانه قطور)

برای جلوگیری و یا به کمینه رساندن خسارت های وارده ناشی از فرآیند فرسایش و انتقال تاکنون روش های کلاسیک ریاضی متعددی جهت پیش بینی انتقال رسوب ارائه شده است. این روش ها به طور عمده بر مبنای فرضیات و روش های آماری و داده های میدانی یا آزمایشگاهی استوارند که توسط محققان متعددی نظیر یانگ، وایت، بگنولد، هانسن پیشنهاد شده است. نتایج حاصل از روش های کلاسیک در برآورد میزان رسوب عموما حاکی از عملکرد نامناسب این روش ها در شرایط هیدرولیکی متفاوت و حساسیت بالا به شرایط رودخانه و اندازه مواد بستر است. در این مقاله از عملکرد سیستم های تکاملی جهت برآورد بارکف رودخانه با بستر شنی قطور چای که در استان آذربایجان غربی و در محدوده شهرستان خوی واقع گردیده با استفاده از نمونه برداری های انجام شده در ایستگاه پل یزدکان استفاده شده است. بدین منظور با استفاده از روش برنامه ریزی ژنتیک، پارامترهای ورودی مورد نیاز برای مدل سازی، با توجه به پارامتر های حاکم روش های کلاسیک و همچنین مفهوم پایه ای به کار رفته در ساختار این روش ها، انتخاب و بهینه شده است. سپس تحلیل های لازم انجام شد. در مراحل مختلف مدل سازی، ضمن بررسی اثرات عوامل موثر در کارآیی سیستم تکاملی، ساختار های بهینه برای هر یک از این مدل ها تعیین و نتایج حاصل، با روش های کلاسیک مقایسه شده است. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از سیستم های تکاملی هوشمند توانایی بالائی در پیش بینی برآورد بارکف رودخانه با بستر شنی قطور چای نسبت به دیگر روش های کلاسیک دارد.