مقایسه میزان پرخاشگری و سازگاری تحصیلی بر اساس سبک های دلبستگی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه پرخاشگری و سازگاری تحصیلی در انواع سبک های دلبستگی (ایمن، اجتنابی و دوسوگرا اضطرابی) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان کارشناسی ارشد واحد کرج بودند که در سال 95-94 تحصیل کردند. برای این منظور نمونه ای به حجم 211 نفر به روش نمونه گیری تصادفی-خوشه ایانتخاب شدند. سپس پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان (AAI)، پرخاشگری باس و پری و سازگاری تحصیلی بیکر وسیریاک توسط دانشجویان تکمیل گردید. داده ها با استفاده از t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که میزان پرخاشگری کل و نیز زیرمقیاس های پرخاشگری فیزیکی، خصومت و خشم در دانشجویان ایمن به طور معناداری کمتر از دانشجویان ناایمن است (p<0/001، t=3/06). اما در زیرمقیاس کلامی بین دانشجویان ایمن و ناایمن تفاوتی وجود ندارد (p>0/001، t=0/72). همچنین میزان سازگاری تحصیلی نیز در این دانشجویان به طور معناداری بیشتر از دانشجویان ناایمن میباشد (p<0/001، t=3/14). از نتایج دیگر پژوهش حاضر این بود که بین پرخاشگری در گروه دلبسته دوسوگرا/ اضطرابی و گروه ایمن و اجتنابی به طور معناداری تفاوت وجود دارد به طوری که میزان پرخاشگری در دانشجویان با دلبستگی دوسوگرا نسبت به دانشجویان با دلبستگی ایمن و اجتنابی بیشتر است (p<0/001، t=5/708). بر اساس ای پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت برای نیل به سازگاری تحصیلی و کاهش پرخاشگری در دانشجویان عوامل مداخله گر نظیر دلبستگی باید مد نظر قرار گیرد.