بررسی بیان نسبی برخی از ژن های مسیر تنفس نوری در واکنش به تنش خشکی در کلزا (Brassica napus)

خشکی یکی از مخرب ترین تنش های محیطی موثر بر فرآیندهای متابولیکی گیاه است. در تنش خشکی ژن های بسیاری از جمله ژن های مسیر تنفس نوری در گیاهان متاثر می شوند. در این مطالعه تاثیر تنش خشکی بر بیان نسبی ژن های پراکسی زومی GO Glycolate) oxidase) و HPR1 (Hydroxy pyruvate reductase) و ژن های میتوکندریایی GDC (Glycine decarboxylase) و SHMT (Serine hydroxy methyl transferase) دو ژنوتیپ حساس (Hayola308) و متحمل (SLM046) کلزا (Brassica napus) در شرایط تنش (قطع آبیاری قبل از مرحله گلدهی) و بدون تنش بررسی شد. نتایج حاصل از Real time-PCR نشان داد میزان بیان نسبی ژن GO در 48، 72 و 96 ساعت پس از تنش در ژنوتیپ Hayola308 بیش تر از ژنوتیپ SLM046 بود. بیش ترین میزان بیان نسبی ژن GDC در ژنوتیپ Hayola308 در 48 ساعت پس از تنش مشاهده شد و با افزایش زمان تنش کاهش یافت. بیان نسبی ژن SHMT در 24 ساعت پس از تنش در هر دو ژنوتیپ Hayola308 و SLM046 در بیش ترین حد خود بود و با افزایش زمان تنش در ژنوتیپ SLM046 به طور ناگهانی و در ژنوتیپ Hayola308 به طور تدریجی کاهش یافت. بیش ترین میزان بیان نسبی ژن HPR1 در 24 ساعت پس از تنش در ژنوتیپ SLM046 بود و سپس در 48 ساعت پس از تنش به شدت کاهش یافت. به نظر می رسد در ساعات ابتدایی تنش، تنفس نوری در ژنوتیپ SLM046 افزایش یافته بود و با تداوم تنش، بر خلاف ژنوتیپ Hayola308 نسبت به شرایط موجود سازگاری یافته و تنفس نوری را مهار کرده است.