بررسی اثر بهبود حرکتی نانوفیبر خود سامانده در مدل ضایعه نخاعی در موش صحرایی

صدمه نخاعی یک وضعیت ناتوان کننده خطرناک است که می تواند منجر به فلج شدن گردد. به علت اثرات سودمند هیدروژل در مقایسه با داربست های از پیش ساخته شده، در این مطالعه یک زیست ماده بر پایه هیدروژل به نام ماتریژل به کار برده شد. ماتریژل یک زیست ماده حساس به حرارت است که در دمای بالای 20 درجه سانتی گراد تشکیل هیدروژل و نانوفیبر می دهد. ماتریژل حاوی لامینین، نیدوژن و برخی از فاکتورهای رشد است که تمایز نورونی را القاء می کند.
مواد و روش‏ها: یک کوفتگی متوسط در طناب نخاعی در موش صحرایی بالغ ایجاد شد و ده روز پس از ضایعه، ماتریژل در محل ضایعه کاشته شد. سپس به مدت 42 روز تست Basso، Beattie، Bresnahan انجام شد. رنگ آمیزی کریزل ویوله جهت آنالیز هیستوپاتولوژی انجام شد.
داده ها بر کاهش التهاب و تعداد سلول های تیره در گروه ماتریژل در مقایسه با گروه کنترل دلالت می کند. نتایج آزمون حرکتی نشان داد که عملکرد حرکتی به طور چشمگیری در گروه حاوی ماتریژل بهبود یافته است.
نتایج ما پیشنهاد می‏کند که ماتریژل به واسطه برخی از فاکتورهای رشد و مولکول های چسبنده، ممکن است اثرات مناسبی در بهبود عملکردی متعاقب ضایعه نخاعی داشته باشد.