بررسی اثرات محافظتی تحریکات مغناطیسی جمجمه ای مکرر (rTMS) بر حملات تشنج و آسیب های نورونی در موش های صحرایی

صرع به عنوان یکی از اختلالات مزمن مغز شناخته شده است که جمعیت زیادی در سراسر جهان به آن مبتلا می‏باشند. تشنج باید هر چه سریع‏تر درمان شود تا از تبدیل شدن به صرع مزمن جلوگیری گردد. ضمنا روش های جراحی و درمان دارویی دارای برخی عوارض جانبی هستند. تحریکات مغناطیسی جمجمه ای برای تولید جریان در مغز پیشنهاد شده است و می تواند جایگزینی برای درمان دارویی و جراحی باشد. ما نقش محافظت کنندگی تحریکات مغناطیسی جمجمه ای مکرر را بر روی حملات تشنج و آسیب های سلولی در منطقه آمیگدال در موش صحرایی مطالعه کردیم.
در بررسی حاضر چهار گروه از موش های صحرایی شامل: گروه های سالم، پنتیلن تترازول، تحریک مغناطیسی به همراه تزریق پنتیلن تترازول و تحریک مغناطیسی برای بررسی تاثیر تحریکات مغناطیسی جمجمه ای مکرر بر روی فعالیت سلولی و حملات تشنج در یک مدل از صرع بکار برده شد. تحریکات مغناطیسی جمجمه ای مکرر به مدت یک ماه اعمال گردید و سپس تشنج با استفاده از تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول القاء گردید و امتیاز های تشنجی ثبت شد. در انتها موش های صحرایی کشته شدند و آسیب عصبی در آمیگدال ارزیابی شد.
امتیاز های تشنجی و نیز ارزیابی های بافت شناسی نشان دادند که به دنبال استفاده از تحریکات مغناطیسی جمجمه ای مکرر، حملات تشنج و میانگین تعداد سلول های نکروتیک در آمیگدال، به طور معنی داری کاهش پیدا می کند.
این مطالعه یک اثر محافظتی از تحریکات مغناطیسی جمجمه ای مکرر بر ساختار سلولی در صرع را نشان داد. در هر حال ایمنی تحریکات مغناطیسی جمجمه ای مکرر در کاربردهای بالینی نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.