خودکارآمدی عملکرد بالینی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری

خودکارآمدی عملکرد بالینی، باور فرد در مورد توانایی های خود برای انجام یک مهارت بالینی می باشد. هر اندازه که فرد از خودکارآمدی عملکرد بالینی بالاتری برخوردار باشد، عملکرد بالینی بهتری خواهد داشت. هدف این مطالعه تعیین میزان خودکارآمدی عملکرد بالینی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال 1395 بود.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی 150 دانشجوی پرستاری به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها به وسیله فرم مشخصات فردی و پرسشنامه خودکارآمدی عملکرد بالینی جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم افزار SPSS16 انجام شد.
نمره کلی خودکارآمدی عملکرد بالینی 14/21 ± 54/106 به دست آمد. در بین ابعاد خودکارآمدی عملکرد بالینی بیشترین نمره در بعد بررسی بیمار (7 ± 42/34) به دست آمد. معدل نمرات (02/0 = P، 17/0 = r) و اشتغال به تحصیل درترم های بالاتر (001/0 > P) جزء عوامل مرتبط و معنادار با خودکارامدی عملکرد بالینی بودند.
خودکارآمدی از مفاهیم مهم برای ارتقاء عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری است لذا توصیه می شود برای تقویت تمامی ابعاد خودکارآمدی عملکرد بالینی برنامه های آموزشی منظم با رویکرد حمایتی تدوین گردد.