اثر ویتامین E و آستازانتین بر ساختمان بافتی غدد ضمیمه دستگاه تناسلی در رت های نر دیابتی شده

استرس اکسیداتیو و تغییر در ظرفیت آنتی اکسیدانی از جمله عوامل موثر در پاتوژنز دیابت هستند. ویتامین E و آستازانتین آنتی اکسیدان های قوی هستند و در کاهش استرس اکسیداتیو موثر می باشند. این مطالعه تاثیر ویتامین E و آستازانتین را بر ساختار بافتی پروستات، سمینال وزیکول و اپیدیدیم موش های دیابتی بررسی می کند.
در این مطالعه تجربی 28 سر موش صحرایی نر به چهار گروه کنترل دریافت کننده روغن سویا، گروه دیابتی دریافت کننده روغن سویا و گروه دیابتی دریافت کننده ویتامین E و گروه دیابتی و دریافت کننده ی آستازانتین تقسیم شدند. جهت ایجاد دیابت، استرپتوزوتوسین (Streptozotocin) به میزان mg/Kg 55 به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه درمان، ویتامین E به میزان mg/kg 72/0 و استازانتین mg/kg 720 به مدت 50 روز دریافت نمودند. غدد پروستات، سمینال وزیکول و اپیدیدیم با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین مورد بررسی قرار گرفتند.
در پروستات ارتفاع اپی تلیوم غدد در گروه دیابتی کاهش (05/0 > P) و در گروه های تیمار شده افزایش نشان داد (05/0 > P). قطر آسینی ها نیز در گروه دیابتی افزایش و در گروه های تیمار با استازانتین کاهش معنی دار نشان داد (05/0 < P). در اپی دیدیم ارتفاع اپی تلیوم در گروه دیابتی افزایش (05/0 < P) و در گروه های تیمار شده کاهش نشان داد. در سمینال وزیکول ارتفاع اپی تلیوم و قطر هسته در گروه دیابتی کاهش یافته بود (05/0 < P). ویتامین E و استازانتین نیز موجب کاهش این پارامترها شدند (05/0 > P).
استازانتین و ویتامین E می توانند موجب بهبود تغییرات بافتی ناشی از دیابت در اپی دیدیم و پروستات شوند.