اثر محلول پاشی روی، آهن و منگنز بر عملکرد و محتوای عناصر غذایی دانه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

به منظور بررسی اثر محلول پاشی عناصر روی، آهن و منگنز بر رشد، عملکرد و محتوای عناصر دانه گلرنگ آبی رقم پدیده، آزمایشی در سال های زراعی 92-1389 (به مدت سه سال) در ایستگاه تحقیقاتی چرداول در استان ایلام در خاک هایی با محتوای روی، آهن و منگنز قابل استفاده پایین اجرا شد. تیمارهای آزمایشی (نه تیمار) شامل 1- شاهد (بدون محلول پاشی)، 2- محلول پاشی با آب، 3- محلول پاشی سولفات روی، 4- محلول پاشی سولفات منگنز، 5- محلول پاشی سولفات آهن، 6- محلول پاشی توام روی و منگنز، 7- محلول پاشی توام روی و آهن، 8- محلول پاشی توام آهن و منگنز و 9- محلول پاشی توام روی، آهن و منگنز بود که در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر محلول پاشی عناصر بر عملکرد دانه و روغن گلرنگ معنی دار بود. مقایسه میانگین ها نشان داد که تیمار محلول پاشی همزمان روی، آهن و منگنز با 1472 کیلوگرم در هکتار، بیشترین عملکرد دانه را داشته و افزایش عملکرد دانه نسبت به تیمارهای شاهد (بدون محلول پاشی) و محلول پاشی با آب، به ترتیب 9/12 و 4/12 درصد بود. نتایج مربوط به عملکرد روغن دانه نیز نشان داد که تیمارهای محلول پاشی توام روی، آهن و منگنز و محلول پاشی توام روی و منگنز به ترتیب با 421 و 414 کیلوگرم در هکتار در گروه آماری برتر قرار گرفته و با تیمار شاهد تفاوت معنی داری داشتند. بر اساس نتایج آزمایش حاضر، بهترین تیمار برای حداکثر عملکرد دانه گلرنگ، محلول پاشی توام روی، آهن و منگنز و در مورد عملکرد روغن، محلول پاشی توام روی و منگنز بودند.