ضرورت و جایگاه امام معصوم در سلوک عرفانی با تکیه بر کتاب و سنت

از مهم ترین دغدغه های دانش عرفان، تبیین کیفیت به فعلیت رساندن استعدادهای بشر، در جهت نیل به کمال می باشد. ازین رو، تلاش اهل معرفت بر کشف و شناسایی انسان، و تبیین کیفیت رسیدن او به سعادت حقیقی اش متمرکز شده است. در همین راستا گام نهادن در وادی سلوک و اختیار راهنمای کاملی که مکمل دیگر سالکان است (که بنابر اجماع عارفان مهمترین رکن سلوک است)، از مهم ترین راهکارهای عارفان برای رسیدن به هدف مذکور معرفی شده است. با بررسی دقیق آموزه های آسمانی و عرفانی درمی یابیم که پس از نبی اکرم(ص)، مصداق حقیقی کاملان مکمل تنها در وجود امامان معصوم علیه السلام معنا می-یابد. زیرا وصایت حقیقی از نبی اکرم(ص) در ارشاد و هدایت برای امام معصوم(ع) می باشد، و همچنین ایشان اصلی ترین واسط فیض از خداوند به دیگر انسانها شمرده می شوند. بنابراین، سلوک عرفانی اساسا بدون امام معصوم(ع) امکان پذیر نیست، و همچنین ارشاد دیگر سالکان به واسطه ی استمداد از ایشان تحقق می پذیرد.
برای اثبات این مطالب نخست لازم است رابطه ی امام معصوم(ع) با صراط سلوکی و سپس رابطه ی آنان با سالک بررسی شود.