تعیین عمق ترک در قطعات فلزی از طریق داده های حاصل از روش ACFM با استفاده از سیستم منطق فازی نوع -2

تعیین شکل و عمق دقیق ناپیوستگی در قطعات فلزی پیش از رسیدن به مرز فروپاشی آن از جمله مسائل مهم در صنعت می باشد. روش های مبتنی بر منطق فازی به دلیل توانایی بالا در توصیف مسائل پیچیده با ماهیت تجربی، مانند آزمون های غیر مخرب، برای این منظور بکار رفته و نتایج قابل قبولی را بعضا ارائه می کنند. اما قوانین تجربی و همچنین داده های استخراج شده از روش آزمون های غیرمخرب عمدتا دارای عدم قطعیت بالایی بوده و لذا منجر به ناتوانی روش های فازی کلاسیک می گردد که مبتنی بر در نظر گرفتن درجات تعلق دقیق و استفاده از توابع تعلق نوع-1 می باشند. بنابراین قادر به تخمین دقیق عمق ترک ناشناخته نبوده و همچنین در محیط های نویزی عملکرد مطلوبی نخواهند داشت. از این رو در این مقاله از سیستم منطق فازی نوع-2، که قابلیت تخصیص عدم قطعیت به قوانین و توابع عضویت در آن وجود دارد، جهت حل مسئله معکوس تخمین مشخصه عمق ترک استفاده شده است. همچنین در تعیین عمق ترک سطحی در قطعات فلزی از داده های حاصل از اندازه گیری میدان ناشی از جریان متناوب استفاده شده است. در ادامه، نتایج آزمایشگاهی روش پیشنهادی با جدیدترین روش های رایج در شرایط مختلف نویز و شکل های مختلف ترک مورد مقایسه قرار می گیرد. نتایج نشان دهنده برتری روش ارائه شده نسبت به سایر روش ها می باشد.