اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر اضطراب مرگ و امید به زندگی سالمندان مقیم مراکز شبانه روزی شهر کرمان

با توجه به روند روبه رشد جمعیت سالمندان، رفع مشکلات آن ها ازجمله مشکلات روانی، ضروری به نظر می رسد. از آنجا که افزایش اضطراب مرگ و کاهش امید به زندگی در دوران سالمندی شایع تر است، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر اضطراب مرگ و امید به زندگی سالمندان مقیم مراکز شبانه روزی شهر کرمان انجام شد.
جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان مقیم مراکز شبانه روزی شهر کرمان بود. از این جامعه دو مرکز امیرالمومنین و مهرآذین به طور تصادفی انتخاب شد و سپس با مراجعه به این دو مرکز، 30 نفر (18 زن و 12 مرد) به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) تقسیم شدند. به گروه آزمایش، معنادرمانی گروهی در ده جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) آموزش داده شد. گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه قبل و بعد از اجرای آزمایش به پرسش نامه امید به زندگی میلر (1997) و مقیاس اضطراب مرگ ((BDI پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری نظیر فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج نشان داد معنادرمانی گروهی می تواند بر اضطراب مرگ سالمندان مقیم مراکز شبانه روزی در سطح معناداری 01/P<0 تاثیر داشته باشد. همچنین معنادرمانی گروهی می تواند بر امید به زندگی سالمندان مقیم مراکز شبانه روزی در سطح معناداری 01/P<0 تاثیر داشته باشد.
بر اساس نتایج این پژوهش، معنادرمانی گروهی می تواند برای کاهش اضطراب مرگ و افزایش امید به زندگی سالمندان مقیم مراکز شبانه روزی و افزایش سلامت روانی آنان استفاده شود. با توجه به تاکیدهای خاص معنادرمانی بر زمان حال و همچنین معنای رنج برای سالمندان، استفاده از آن در ارتقای سلامت اجتماعی سالمندان اهمیت خاصی دارد.