مقایسه روش های مختلف برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل در مدل سازی جریان رودخانه با استفاده از مدل SWAT در حوزه آبخیز طالقان

فرایند تبخیر و تعرق یک عنصر کلیدی در شبیه سازی هیدرولوژیکی تامین آب، مدل های بارش رواناب، محاسبات نفوذ و مدل های پیش بینی خشکسالی است. اخیرا معادلات بسیاری برای برآورد تبخیر و تعرق سالانه، ماهانه و روزانه در جهان به کار برده می شود. در این مطالعه، تبخیر وتعرق پتانسیل حوضه آبخیز طالقان توسط سه روش پریستلی تیلور، پنمن مانتیث و هارگریوز موجود در مدل SWAT تخمین زده شد. سپس تاثیر به کارگیری هریک از این روش ها بر شبیه سازی هیدرولوژیکی جریان خروجی حوزه آبخیز طالقان در دو دوره واسنجی (20031998) و اعتبارسنجی (20032005) با استفاده از آماره های ضریب تبیین (R2)، ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، ضریب کارایی نش ساتکلایف (NS) و شاخص اریبی (PBIAS) موردارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که حداکثر و حداقل مقادیر شبیه سازی شده تبخیر و تعرق و درنتیجه، حداکثر و حداقل مقادیر دبی شبیه سازی شده به ترتیب مربوط به روش هارگریوز و روش پریستلی تیلور بوده است. همچنین بررسی ضرایب ارزیابی نشان داد تفاوت چندانی بین سه روش وجود ندارد. نتیجه آنالیز واریانس یک طرفه نیز موید عدم اختلاف معنی دار در سطح اعتماد 99 درصد در میانگین دبی ماهانه بین سه روش مذکور است. سایر نتایج نشان داد در دوره اعتبارسنجی روش پنمن مانتیث نتایج بهتری را نسبت به دو روش دیگر ارائه کرده است.