مطالعه عملکرد دانه و برخی صفات فیزیولوژیکی بر ارقام هیبرید ذرت (Zea mays L.) تحت سطوح مختلف کلرید سدیم

به منظور بررسی اثر تنش شوری بر پایداری غشا، کلروفیل aو b، کاروتنوئید، اجزای عملکرد و عملکرد دانه هفت هیبرید ذرت (Ksc700، Ksc500، KSc704، Ksc301 و Ksc647 (ارقام ایرانی) و ارقام خارجی شامل Ksc404 و Maxima) آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال زراعی 1390 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. کرت های اصلی شامل چهار سطح شوری آب آبیاری با هدایت الکتریکی 4، 6، 8 و 10 دسی زیمنس بر متر و کرت های فرعی شامل هیبریدهای مذکور بودند. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح شوری تمامی صفات بررسی شده به جز محتوی کاروتنوئید کاهش یافتند به طوری که بیشترین میزان این صفات از پایین ترین سطح شوری به دست آمد. محاسبه ضرایب همبستگی بین صفات نیز نشان داد که بین عملکرد دانه و پایداری غشا در زمان120 دقیقه (**r = 61/0) ، عملکرد دانه و وزن هزاردانه (**93/0 =r) همبستگی معنی دار و مثبتی وجود دارد. بیشترین و کمترین میزان عملکرد دانه با تفاوت معنی دار به ترتیب 10610 و 5750 کیلوگرم در هکتار از سطوح شوری 4 و 10 دسی زیمنس بر متر به دست آمد. همچنین مقایسه میانگین صفات، برتری هیبرید Ksc704 را از لحاظ دارا بودن بالا ترین میزان پایداری غشا و عملکرد دانه در شرایط مورد آزمایش در بین هیبریدهای مورد مطالعه نشان داد و به عنوان هیبرید متحمل و جهت کاشت در چنین شرایطی معرفی می گردد.