بررسی ارتباط هیدرولیکی منابع آب سطحی و زیرزمینی با استفاده از مدل ریاضی آبخوان (مطالعه موردی: دشت دزفول- اندیمشک)

مشخص بودن رابطه هیدرولیکی آب های سطحی و زیرزمینی در مدیریت صحیح منابع آب نقش بسیار مهمی دارد و باید در برنامه ریزی ها درنظر گرفته شود. یکی از بهترین روش ها برای بررسی ارتباط آب های زیرزمینی و سطحی،‏ مدل سازی آبخوان ها است. در بیشتر پژوهش های انجام شده به ویژه در داخل ایران،‏ نقش رودخانه ها و آب های سطحی در مدل سازی آب زیرزمینی نادیده گرفته می شود. از این رو در بیشتر مناطق رابطه بین آب های سطحی و زیرزمینی همچنان نامشخص باقیمانده است. در این پژوهش به بررسی رابطه بین آب سطحی و زیرزمینی در دشت دزفول- اندیمشک پرداخته شده است. بدین منظور،‏ مدل آب زیرزمینی منطقه در طول شش سال 91-1385 به کمک نرم افزارGMS تهیه شد. نتایج نشان دهنده تفاوت رابطه هیدرولیکی آبخوان و رودخانه ها در نقاط مختلف دشت است. بیشترین تبادل هیدرولیکی با آبخوان در رودخانه دز در بازه بین سد تنظیمی دز تا محل ورود رودخانه بالارود دیده می شود. به طور کلی رودخانه ها در منطقه بیشتر تغذیه کننده آبخوان هستند. تنظیمی بودن جریان رودخانه ها تاثیر زیادی بر ارتباط هیدرولیکی دارد. به طوری که رودخانه های تنظیمی در فصل خشک،‏ به مقدار بیشتر و در فصل تر به میزان کمتری تغذیه کننده آبخوان هستند و نسبت به رودخانه های طبیعی،‏ وضعیت متفاوتی رخ می دهد.