عدالت محاسبه گر در نهج البلاغه

امروزه سیاست جنایی محاسبه گر، شیوه ای نوین در کاهش و کنترل بزهکاری به شمار می آید. الگویی که در آن خطر ارتکاب جرم بر اساس ابزار پیشگیری وضعی، مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفته و سپس مدیریت می شود. بررسی فرامین و توصیه های مندرج در نهج البلاغه نشان می دهد که حدود چهارده قرن قبل، این مفهوم نوین علوم به عنوان سیاست جنایی خطرمدار با هدف کاهش و کنترل بزهکاری؛ به صورت همه جانبه مورد توجه امیرالمومنین علی (ع) قرار داشته است. در این مقاله با استفاده از روش اسنادی و تحلیل محتوا، معیارهای سنجش خطر جرم و چگونگی مدیریت آن از دیدگاه امیرالمومنین علی(ع) بررسی شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که با پیروی از رهنمودهای آن حضرت در خطابه ها، نامه ها و کلمات قصار نهج البلاغه، می توان از طریق شناسایی موقعیت های دارای خطر بزهکاری، مصون سازی آماج های جرم و مناطق پرخطر، تقویت، نظارت، رویت پذیری و بالا بردن هزینه ارتکاب جرم به واسطه افزایش احتمال شناسایی و دستگیری مرتکب به پیشگیری وضعی کمک و خطر ارتکاب جرم را مدیریت نمود.