اثر عاملیت رزین اکریلیک بر چسبندگی لاک اعمال شده بر سطح پلی الفین

نقصان چسبندگی پوشش های آلی بر روی زیرآیند های پلاستیکی ناشی از پایین بودن انرژی سطحی این سطوح می باشد. به منظور بهبود چسبندگی یا باید انرژی سطحی زیرآیند را افزایش داد و یا با تغییراتی در ساختار پوشش، سطح نیرو های جاذبه را ارتقاء بخشید. در این پژوهش، با طراحی و ساخت چند پلیمر آکریلیکی با گروه های عاملی متفاوت و بررسی میزان عملکرد آن ها، موضوع چسبندگی را بررسی کرده ایم. بخش ترموپلاست رزین های تهیه شده از مونومرهای متیل متاکریلات و بوتیل متا کریلات و مونومرهای عامل دار انتخاب شده شامل آکریل آمید، اسید اکریلیک و 2 هیدروکسی اتیل متاکریلات می باشند. پس از تهیه رزین ها، ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی آنها مانند گرانروی، درصد مواد جامد و… اندازه گیری شد. سپس پلیمر های ساخته شده بر سطح پلاستیک پلی پروپیلن اعمال شدند و خواص فیزیکی و شیمیایی سطح مورد بررسی قرار گرفتند. چسبندگی پوشش های اعمال شده با روش کراس کات و عملکرد مکانیکی سطح نیز با آزمون خراش ارزیابی شد. علاوه بر آن نتایج پژوهش نشان داد که با بهینه سازی ترکیب آستر، خواص سطحی پلاستیک پوشش یافته به مقدار زیادی بهبود می یابد و براین اساس می توانند به عنوان آسترهای موثر برسطح پلاستیک ها به کار روند.