اثر کود نانو پتاس، سولفات پتاسیم و سالیسیلیک اسید روی رشد گیاه گوجه فرنگی و کنترل نماتد مولد گره ریشه (Meloidogyne javanica)

پژوهش حاضر به صورت دو آزمایش جداگانه طراحی و اجرا گردید. در آزمایش اول اثر کودهای سولفات پتاسیم، نانو پتاس و اسید سالیسیلیک (SA) روی رشد گوجه فرنگی عاری از نماتد بررسی گردید. در آزمایش دوم اثر کودهای مذکور و SA به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی روی رشد گیاه و کنترل نماتد مطالعه شد. مقدار توصیه شده ی سولفات پتاسیم مورد نیاز برای هر گلدان یک کیلوگرمی محاسبه و یک هفته قبل از کاشت به خاک افزوده شد. محلول پاشی پتاس نانو سه روز قبل و دو هفته بعد از مایه زنی گیاهچه‏ ها با نماتد انجام شد. سالسیلیک اسید 24 ساعت قبل و یک هفته بعد از مایه ‏زنی با نماتد محلول پاشی گردید. گیاهچه ‏ها در مرحله ‏ی چهار برگی با پنج عدد تخم و لارو سن دوم نماتد Meloidogyne javanica به ازای هر گرم خاک مایه ‏زنی و پس از هشت هفته برداشت شدند. بیشترین فاکتورهای رشدی گیاه عاری از نماتد زمانی دیده شد که عنصر پتاسیم به فرم نانو در اختیار گیاه قرار گرفت یا با SA محلول پاشی شد. در گیاهان آلوده به نماتد، محلول پاشی با SA و استفاده از کود پتاسه نانو باعث رشد بهتر گیاه و تکثیر کمتر نماتد (در حد کادوزافوس) می گردد. اگر امکان محلول پاشی با SA وجود نداشته باشد، استفاده از کود سولفات پتاسیم اگرچه رشد بهتر گیاه را موجب نمی شود اما با کاهش جمعیت نهایی نماتد در طول رشد گیاه میزبان، در دراز مدت اثر بهتری خواهد داشت.