همبستگی ناگویی خلقی با راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان در زندانیان

ناگویی خلقی به منزله ناتوانی در پردازش شناخت ها و تنظیم هیجان ها، با شمار زیادی از اختلال های روانی و بدنی مرتبط است.
پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی ناگویی خلقی با راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان در زندانیان انجام شد.
ابزار و این پژوهش توصیفی همبستگی در کلیه زندانیان کیفری در زندان شهرستان دربند در سال 1392 انجام شد و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 100 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گرداوری داده ها از پرسش نامه ناگویی خلقی و پرسش نامه راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان استفاده شد. داده ها در قالب نرم افزار SPSS 18 با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین ناگویی خلقی کل 14/30±55/40و راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان 8/86±63/46محاسبه شد. بین راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان با خرده مقیاس دشواری در تشخیص احساسات همبستگی معنی دار مثبت (0/27=r؛ 0/01=p) و با خرده مقیاس تفکر عینی همبستگی معنی دار منفی (0/29-=r؛ 0/01=p) مشاهده شد. 0/29% واریانس مربوط به راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان توسط مولفه های ناگویی خلقی تبیین شد (7/316=F؛ 0/001=p). 3/27% واریانس راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان توسط مولفه تفکر عینی پیش بینی شد (2/888-=t؛ 0/005=p) و مولفه دشواری در تشخیص احساسات، قادر به پیش بینی راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان نبود (0/256=p).
بین راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و مولفه های دشواری در تشخیص احساسات و تفکر عینی همبستگی وجود دارد و تفکر عینی می تواند نحوه به کارگیری راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان را در زندانیان پیش بینی نماید.