ارزیابی میزان نفوذ یون های کلرایدی در ملات های بتنی در محیط ترکیبی سولفاتی- کلرایدی به سه روش چشمی، پروفیل نفوذ و مهاجرت تسریع یافته

آب های زیرزمینی و آب دریا، معمولا حاوی نمک کلرایدی و سولفاتی به صورت توامان می باشند که به ترتیب با ایجاد خوردگی آرماتور و انبساط، موجب ترک خوردگی بتن مسلح می گردند. به جهت بررسی اثر یون های سولفاتی بر نفوذ یون های کلرایدی در ملات، تعیین عمق نفوذ به روش چشمی، پروفیل نفوذ و مهاجرت تسریع یافته، از آزمایشات بکار رفته می باشند. طبق نتایج تا سن 208 روزه، نفوذ یون های کلرایدی در نمونه های شاهد و دوده سیلیسی، با افزایش میزان سولفات، به ترتیب کاهش و مختصری افزایش می یابد. در نمونه های حاوی تراس، غلظت کمتر نمک سولفاتی، این نفوذ را کاهش و غلظت بیشتر آن، منجر به افزایش آن می شود. با توجه به نتایج متفاوت مهاجرت تسریع یافته در محلول ترکیبی، با این آزمایش نمی توان رفتار نمونه ها را در محلول مذکور پیش بینی نمود. آزمایشات چشمی و پروفیل نفوذ، روند مشابهی از تغییرات را در باب مقایسه ارائه می دهند. اما استناد به نتایج مطلق عمق نفوذ در روش چشمی با خطا همراه است.