تصحیح ترجمه شرح نهج البلاغه اثر عزالدین آملی و ویژگی های سبک شناسی آن

یکی از آثار ارزشمند در زمینه علم وادب، ترجمه شرح نهج البلاغه اثر شیخ عزالدین بن جعفر بن شمس الدین آملی فقیه و محقق شیعی قرن دهم هجری است. در این مقاله اهمیت این اثر ارزشمند از منظر گوناگون بررسی می شود. این کتاب ترجمه ای است از شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی، البته نه فقط ترجمه تحت اللفظی که به شیوه مترجمان خوش ذوق و با قریحه گاهی موارد با تلخیص مطالب شرح و گاه با افزودنی هایی بر آن همراه است. در ترجمه شرح نهج البلاغه بیانات امیرمومنان× از منظر گوناگون ازجمله فنون صناعت و بلاغت ادبی بررسی می شود. استعارات، کنایات و تشبی هات کلام مولا به زبانی شیوا تبیین میگردد، 51 فضیلت امیرمومنان× شرح داده می شود، سپس خطبه سید رضی تبیین و خطبه های امیر بیان یکی پس از دیگر زینت بخش کتاب می گردد. از این کتاب نسخه های چندانی به جا نمانده است. این مقاله که برگرفته از رساله دکتری در تصحیح اثر مزبور است گزارشی از روش تصحیح این اثر در این رساله و ویژگی های سبک شناسی ترجمه شرح نهج البلاغه ارائه می گردد.