تاثیر آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان ناشنوا

نقص حسی منجر به حس زندگی در دنیایی ساکت و رمزآلود است، و عاملی در جهت بروز محدودیت ارتباطات اجتماعی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر واقعیت درمانی بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان ناشنوا شهر اصفهان انجام شد.
مطالعه نیمه آزمایشی حاضر با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر ناشنوا ده الی دوازده ساله مقطع دبیرستان در سال تحصیلی 95-1394 بود که از میان آن ها سی دانش آموز براساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند، گروه آزمایش ده جلسه نود دقیقه ای در پنج هفته تحت آموزش واقعیت درمانی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف(1995) بود. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج تحلیل کوارایانس نشان داد آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی منجر به افزایش معنادار عملکرد بهزیستی روان شناختی (پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران، خودمختاری، تسلط برمحیط، زندگی هدفمند و رشد فردی) گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون شده است.(05/>P)
آموزش واقعیت درمانی بر مبنای پذیرش مشکلات زندگی منجر به افزایش میزان بهزیستی روان شناختی در افراد ناشنوا می گردد. نقایص حسی از جمله ناشنوایی تاثیر عمیقی بر باورهای زندگی فردی دارد، که با استفاده از راهبردهای درمان روان شناختی مانند واقعیت درمانی می توان تا حد زیادی از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری نمود.