بررسی سطح سواد محیط زیست کارکنان دولت جهت انتخاب مناسبترین شیوه آموزشی

سواد محیط زیست فعالیتها و نگرشهایی است که ریشه در دانش عمیق داشته، تفسیر، تحلیل و عمل جهت حفظ محیط زیست باید طبیعت ثانوی افرادی باشد که از این دانش برخوردارند. آموزش مهم ترین اصل توسعه منابع انسانی محسوب می شود زیرا نتیجه آن در میان مدت و درازمدت از طریق بازده مطلوب کارکنان تعلیم دیده، به سیستم باز خواهد گشت و باعث تسهیل امور، افزایش بهره وری و سودآوری سازمان خواهد شد. امروزه دانش روز حکم می کند ، هر کارشناسی با ابعاد محیطزیستی کار خود آشنا و قادر باشد به هنگام برنامهریزی، طراحی و اجرای طرحها، جنبه های محیط زیست آن را مورد توجه قرار داده و بهکار گیرد. بنابراین مهندسی که با این بعد از فعالیتها آشنایی نداشته باشد، لاجرم با دانش روز بیگانه است. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و تکمیل پرسشنامه بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل 800 نفر از مدیران و کارشناسان دولتی بوده است که با استفاده از جدول مورگان 260 نفر ب هطور تصادفی انتخاب شدند. روایی پرسشنامه محقق ساخته، توسط اساتید مربوطه 89 محاسبه / اعتبارسنجی و پایایی آن توسط ضریب آلفایکرونباخ ، 0 گردید. در این پژوهش مشخص شد که کارکنان دولت نگرشی مثبت و موافق محیطزیست دارند ولیکن سواد محیط زیست ی آنان از نظر شناختی و رفتاری کم میباشد. جهت انتخاب شیوه آموزشی مناسب، بسته های خودآموزشی به صورت مواد شن یداری و دی داری به دلیل دسترسی مناسب و انعطافپذیری در کاربردشان، به عنوان مناسبترین شیوه آموزشی جهت افزایش سطح شناخت، بینش و نهایتا تغییر رفتار کارکنان جهت ارتقاء سواد و حفظ محیطزیست، پیشنهاد گردید.