«حقیقت» و «آتش» در شعر پارمنید

حقیقت در یونانی آلثییا (αληθια) به معنی نامستوری، ناپوشیدگی و کشف است. این واژه هفت بار در نیمه اول شعر پارمنید آمده است، در این مقاله ضمن بررسی معانی مختلف «حقیقت» نشان می دهیم که این واژه در همه جای آن به معنای کشف و نامستوری نیست و ضرورتا همیشه مترادف «وجود» نمی باشد. بلکه فقط در عبارت «قلب بی لرزش و گردگرد حقیقت» واژه آلثییا، به شرحی که خواهد آمد، به معنای وجود می باشد. در عوض هنگامی که پارمنید به بیان چگونگی پیدایش هستی و یا «جلوه نمودن تکثر» می پردازد، از واژه «حقیقت» استفاده نمی کند، بلکه واژه آتش (نور) که کشف و تجلی ذاتی آن است رابه کار می برد. در دو بخش این مقاله به بررسی این دو مطلب می پردازیم.