آثار تعاملی هیپوگلایسمی عصاره آبی زعفران و تمرین شنا در موش های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین

شیوع دیابت در سراسر دنیا روبه افزایش است. به علت آثار نامساعد داروهای صنعتی نیازی آشکار به روش های درمانی کم عارضه از قبیل استفاده از گیاهان دارویی و فعالیت های ورزشی وجود دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی آثار تعاملی هیپوگلایسمی عصاره زعفران و تمرین شنا در موش های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین بود.
در این تحقیق تجربی از بین 50 سرموش صحرایی نر نژاد اسپراگودوالی دیابتی شده با تزریق mg/kg 60 استروپتوزوتوسین، 32 سرموش صحرایی دارای گلوکز ناشتای بالای mg/dL300 نمونه آماری انتخاب شدند. بر اساس گلوکز ناشتا به طور تصادفی در چهار گروه هشت سری (1) مصرف عصاره زعفران، (2) تمرین شنا، (3) مصرف عصاره زعفران همراه با تمرین شنا و (4) کنترل قرارگرفتند. موش های صحرایی گروه 1 و 3 به مدت چهار هفته روزانه mg/kg 25 عصاره زعفران را به صورت صفاقی دریافت کردند. همچنین، موش های صحرایی گروه های 2 و 3 به مدت چهار هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه شنا کردند. برای تجزیه وتحلیل یافته های تحقیق از آزمون های آماری کالموگروف- اسمیرنوف، t وابسته، تحلیل واریانس یک طرفه، به همراه آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0≥p).
نتایج نشان داد چهار هفته تمرین شنا اثر معنا داری بر کاهش گلوکز ناشتای موش های صحرایی دیابتی دارد (04/0=p). چهار هفته مصرف عصاره زعفران اثر معنا داری بر کاهش گلوکز ناشتا (02/0=p)، انسولین (001/0=p) و مقاومت به انسولین (001/0=p) در موش های صحرایی دیابتی دارد. چهار هفته مصرف عصاره زعفران همراه با تمرین شنا اثر معنا داری بر کاهش گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین موش های صحرایی دیابتی دارد (001/0=p). مصرف عصاره زعفران همراه با تمرین شنا، در مقایسه با تمرین شنا، اثر بیشتری بر کاهش گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین موش های صحرایی دیابتی دارد (001/0=p). همچنین، چهار هفته مصرف عصاره زعفران در مقایسه با تمرین شنا اثر بیشتری بر کاهش انسولین و مقاومت به انسولین موش های صحرایی دیابتی دارد (001/0=p).
با توجه به نتایج تحقیق حاضر نتیجه گیری می شود مصرف عصاره آبی زعفران به همراه تمرین شنا آثار تعاملی هیپوگلایسمی در موش های صحرایی دیابتی شده با استروپتوزوتوسین دارد.