عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) تحت تاثیر کاربرد عناصر کم-مصرف و ورمی کمپوست در دو منطقه کرمان و بردسیر

علی رغم اهمیت گیاهان روغنی در توسعه کشور، مطالعات کمتری بر روی تغذیه این گیاهان با عناصر کم مصرف به ویژه در مورد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) صورت گرفته است. در این پژوهش، تاثیر کاربرد عناصر کم مصرف و کود ورمی کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان در دو شهر کرمان و بردسیر در سال زراعی 94-1393 بررسی شد. عامل اول دو سطح ورمی کمپوست (صفر و شش تن در هکتار) و عامل دوم 12 ترکیب عناصر کم مصرف (بدون کاربرد، گوگرد 100 کیلوگرم در هکتار، گوگرد 200 کیلوگرم در هکتار، روی با غلظت سه میلی لیتر در لیتر، بر با غلظت دو میلی لیتر در لیتر، چهار ترکیب دوگانه و دو ترکیب سه گانه این سه عنصر) بود. نتایج نشان داد که کاربرد ورمی کمپوست و عناصر کم مصرف تاثیر مثبت و معنی داری بر تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، علوفه خشک و عملکرد دانه در هر دو مکان داشت. رشد و عملکرد بوته های گلرنگ در کرمان به طور معنی داری بیشتر از بردسیر بود، که احتمالا به دلیل شرایط بهتر خاک در کرمان بود. به طور میانگین کاربرد شش تن در هکتار ورمی کمپوست با افزایش حدود 347 و 54 کیلوگرم درهکتار به ترتیب در علوفه خشک و عملکرد دانه همراه بود. از سوی دیگر، بیشترین علوفه خشک و عملکرد دانه از بوته های تیمار شده با 200 کیلوگرم در هکتار گوگرد همراه با روی و بر به ترتیب معادل 2104 و 1433 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. تعداد دانه بیشترین همبستگی را با تولید علوفه و عملکرد داشت. به طورکلی، در هر دو مکان، کاربرد ورمی کمپوست و عناصر کم مصرف اثر هم افزایی معنی داری داشت، به طوری که بیشترین تولید علوفه و عملکرد دانه در تیمارهای کاربرد ورمی کمپوست همراه با ترکیب سه گانه گوگرد، روی و بر مشاهده شد.