تورمالین زایی در توده گرانیتوئیدی رودگز، جنوب بجستان، خراسان رضوی
توده ی گرانیتوئیدی رودگز در جنوب بجستان واقع شده است، تورمالین در منطقه به دو صورت توده ی گرانیتوئیدی رودگز را همراهی می کند، به عنوان کانی اصلی در سنگ لوکسولیانیت شرکت دارد، و به صورت رگه های کوارتز – تورمالین با ستبرای حدود 30 سانتی متر. براساس بررسی های سنگ نگاری و تجزیه ی ریزکاوالکترونی، تورمالین ها از نوع شورلیت- دراویت – فوئیتیت با تمایل به سمت شورلیت بوده و در گروه قلیایی و Vacancy قرار می گیرند. در مقایسه با ترکیب ایده آل شورلیت- دراویت، بسیاری از نمونه های تورمالین، دارای فضاهای خالی در موقعیت قلیایی و مقدار آلومینیم بالاتری هستند. افزایش آلومینیم در موقعیت اکتاهدرال در تورمالین های مورد بررسی، بازتابی از ترکیب جانشینی های پروتون زدایی (تبادل O-OH) و فضاهای خالی در موقعیت قلیایی است و نشان دهنده خاستگاه ماگمایی آنهاست. در مقابل وجود منطقه بندی، رگه ای بودن، مقدار منیزیم بالا در مقایسه با آهن در برخی نمونه ها و قرارگیری در گستره ی خارجی و دور از بردارهای وابسته به تورمالین های ناقص از نظر قلیایی و پروتون زدایی، نشان دهنده ی خاستگاه گرمابی این تورمالین هاست. بنابراین، براساس این نتایج به نظر می رسد که تورمالین همراه توده ی لوکسولیانیت و رگه ها در اثر تقابل شاره های غنی از بور ماگمایی– گرمابی از خاستگاه توده گرانیتوئیدی رودگز با انواع سنگ های کوارتز- تورمالین و متاپلیتی- متاپسامیتی میزبان تشکیل شده اند.
لوت ، بجستان ، رودگز ، گرانیتوئید ، لوکسولیانیت ، کوارتز-تورمالین
-
زمین شیمی سنگ کل و شیمی بلور آپاتیت در دنباله های نفوذی ناحیه قینرجه- انگوران (غرب زنجان): رویکردی برای شناسایی گرانیتوئیدهای مولد اسکارن و تحولات ماگمایی- فلززایی
افسون دستور، ابراهیم طالع فاضل*،
فصلنامه زمین شناسی اقتصادی، پاییز 1403 -
مجموعه گرانیتوئیدی عزیزآباد - هزارخانی در شمال شرق سنقر: نشانه ای از رخداد فرورانش و تنوع ماگمایی در قوس قاره ای سنندج- سیرجان شمالی
*، سارا دامچین مشاک، محسن محمدی
نشریه علوم زمین خوارزمی، بهار و تابستان 1403