آزادی در شعر معاصر ایران و افغانستان

مظفرالدین شاه قاجار فرمان مشروطیت را در 1906م. امضا کرد. این امر به تشکیل مجلس شورای ملی و تصویب نخستین قانون اساسی ایران انجامید. در آن دوران کسانی که پرچم دار تجدد بودند موضوعات بسیار مهمی را در جامعه سنتی و استبدادی ایران مطرح کردند. محمدتقی بهار (1886-1951) شاعر متجدد ایرانی که فرهنگ و تاریخ ایران را به خوبی می شناخت و از فرهنگ غرب و پیشرفت های آن آگاه بود، خواستار تاسیس مجلس شورای ملی و مشارکت مردم در سیاست و قانون گذاری شد. او در این راه مبارزات زیادی انجام داد. تقریبا در همان زمان در افغانستان شاعری به نام خلیل الله خلیلی (1907-1987) به موضوعات مشابهی توجه داشت. خلیلی سال ها در کشورهای مختلف به عنوان سفیر زندگی کرد و به خاطر جنگ، طعم تلخ آوارگی را چشید. با توجه به اهمیت تجدد و تاثیری که مدرنیته بر جنبه های گوناگون زندگی در عصر حاضر نهاده است در این مقاله با شیوه تطبیقی نوع نگاه و برداشت بهارو خلیلی نسبت به مدرنیته با تمرکز بر مفهوم آزادی، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهدبهار در مقایسه با خلیلی به ابعاد گسترده تری از مفهوم آزادی پرداخته است.