رابطه سرمایه های روان شناختی، معنوی و اجتماعی با نشانگان بالینی سالمندان

امروزه در جهان، سالمندی به عنوان مفهومی پویا مطرح است و با افزایش کمیت جمعیت سالمند، کیفیت زندگی آنها نیز باید مورد توجه قرار گیرد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ساده و چندگانه سرمایه های روان شناختی، معنوی و اجتماعی با نشانگان بالینی سالمندان مقیم مراکز بهزیستی استان چهارمحال و بختیاری بوده است. به این منظور 200 نفر از سالمندان به شیوه تصادفی ساده انتخاب و به پرسش نامه های پژوهش پاسخ دادند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه سرمایه روان شناختی لوتانز، سرمایه معنوی کینگ، سرمایه اجتماعی انیکس و نشانگان بالینی بود. نتایج نشان داد همبستگی بین سرمایه های روان شناختی، معنوی و اجتماعی با اختلال شکایت جسمانی، وسواس، حساسیت در روابط متقابل، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، ترس مرضی، پارانایا، روان پریشی و نمره کل نشانگان بالینی معکوس و معنی دار در سطح کمتر از 01/0 می باشد. علاوه بر این نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سرمایه های روان شناختی پیش بینی کننده سلامت روان در همه ابعاد نشانگان بالینی سالمندان بوده و سرمایه معنوی و اجتماعی از معادله خارج می شوند. روی هم رفته سرمایه های روان شناختی 34 درصد از واریانس سلامت روان سالمندان را تبیین می کند. و از چهار مولفه آن به ترتیب امید، خوش بینی و تاب آوری پیش بینی کننده سلامت روان بوده که در مجموع 33 درصد از واریانس سلامت روان را تبیین می کنند. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت برنامه ریزی جهت افزایش سرمایه های روانی چون امید، خوش بینی، تاب آوری و خودکارآمدی در دوران جوانی و میانسالی می تواند در کاهش ابتلا به انواع اختلالات روانی و در نتیجه افزایش سلامت روان انسان در دروان کهنسالی کمک نماید.