مقایسه سه روش سنجش از دوری، واحدهای فیزیوگرافی و ژئومورفولوژیکی جهت تهیه نقشه پوشش گیاهی

در این تحقیق سه روش سنجش از دوری، فیزیوگرافیکی و ژئومورفولوژیکی برای تهیه نقشه پوشش گیاهی مورد بررسی قرار گرفت. در روش سنجش از دور، علاوه بر تصاویرسنجنده IRS-LISSIII از نقشه مدل رقومی ارتفاعی زمین[1] و شاخص گیاهی تفاضلی نرمال شده[2] به عنوان داده های کمکی استفاده و برای طبقه بندی آنها از روش نظارت شده حداکثر احتمال استفاده شد. بررسی دقت نقشه های تولیدی، نشان داد زمانی که تنها از داده های سنجش از دور استفاده شود، میزان دقت و ضریب کاپای حاصل به ترتیب 82% و 43/79% و دقت و ضریب کاپای به همراه داده های کمکی به ترتیب 93% و 63/90% می باشد. در روش فیزیوگرافی، پس از تعیین مهم ترین عوامل فیزیوگرافیکی شامل شیب، جهت شیب، ارتفاع از سطح دریا، میانگین سالانه بارش، درجه حرارت و میزان تابش خورشیدی به عنوان عوامل تعیین کننده پوشش گیاهی و رابطه این عوامل با پوشش گیاهی مورد آزمون قرار گرفت. بدین منظور، با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک چند جمله ای نقشه پوشش گیاهی با دقت 08/47% پیش بینی شد. در روش ژئومورفولوژ‍ی نیز نقشه های سنگ شناسی، شکل پستی و بلندی و رخساره های ژئومورفولوژی تعیین و جهت پیش بینی نقشه پوشش گیاهی از روش شبکه عصبی مصنوعی استفاده گردید. این روش دقتی برابر با 1/39% را نشان داد. تفاوت فاحشی که در دقت تصاویر حاصل از دو روش فیزیوگرافیکی و ژئومرفولوژیکی با روش سنجش از دور مشاهده می گردد، بیانگر این است که روش سنجش از دوری دقت قابل توجه بیشتری برای پیش بینی پوشش گیاهی در مقایسه با دو روش دیگر حتی در صورت استفاده نکردن از لایه های کمکی دارد.