اثر اریتروپویتین بر آپوپتوز نورونی در شکنج دندانه ای هیپوکامپ در رت های آلزایمری شده با استرپتوزوسین

آلزایمر، اختلالی است که با تخریب نورونی مناطق درگیر در یادگیری و حافظه همراه است. بر اساس نتایج برخی مطالعات، اریتروپویتین شاید اثرات حفاظتی بر مغز داشته باشد. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر اریتروپویتین بر آپوپتوز نورونی در لایه ی گرانولار شکنج دندانه دار تشکیلات هیپوکامپ در مدل حیوانی بیماری آلزایمر بود.
برای ایجاد مدل آلزایمر، استرپتوزوتوسین به صورت دو طرفه در بطن های طرفی مغز رت ها تزریق گردید. پس از گذشت دو هفته و مشاهده ی آسیب شناختی، رت ها به مدت دو هفته ی دیگر اریتروپویتین را با دوز 500 واحد بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی و یک روز در میان دریافت کردند. سپس رت ها تحت بیهوشی قرار گرفتند و مغز آن ها جهت مطالعه ی بافت شناسی تشریح گردید. جهت بررسی آپوپتوز نورونی، از روش Terminal deoxynucleotidyl transferase Biotin-dUTP Nick-End Labeling (TUNEL) استفاده شد.
چهار هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین در بطن های طرفی مغز، افزایش چشمگیر تعداد سلول های آپوپتوتیک در لایه ی گرانولار شکنج دندانه دار مشاهده شد (05/0 > P). هرچند اریتروپویتین تاثیری بر رت های گروه شاهد نداشت، اما به صورت معنی داری میزان آپوپتوز را در رت های گروه آسیب کاهش داد (01/0 > P).
بر اساس نتایج مطالعه ی حاضر، شاید اریتروپویتین از طریق کاهش آپوپتوز نورونی بتواند در بهبود عوارض بیماری های نورودژنراتیو موثر باشد.