ارزیابی آسایش صوتی کاربران در بوستان های شهری

یکی از عوامل موثر در طراحی فضای باز عمومی شهری، توجه به آسایش صوتی کاربران است. این مقاله به ارزیابی آسایش صوتی کاربران بوستان‏های شهری تهران می‏پردازد و راهکارهای افزایش آن را ارایه می‏نماید.

با برداشت میدانی در 30 نقطه‏ی بوستان‏های ملت، ساعی، لاله، شهر و بعثت، تراز معادل، تراز بیشینه و کمینه‏ی صدا و ترازهای آماری 10، 50 و 90 محاسبه گردید. بر اساس میزان و کیفیت صوت از منظر کاربران احساس، آسایش صوتی مورد ارزیابی قرار گرفت. هم چنین بر اساس مشاهدات میدانی اطلاعات محیطی و جغرافیایی پیرامون کاربران برداشت شد.
یافته ها: اندازه گیری میدانی نشان ‏داد تراز معادل صدا در تمامی نقاط بوستان‏ها بالاتر از 63 دسی‏بل می‏باشد که بالاتر از حد استاندارد محیط زیست ایران (55 دسی‏بل) است. تفاوت‏های میزان صوت اندازه گیری شده با احساس آسایش صوتی کاربران، بیانگر این است که تراز معادل صدای اندازه‏گیری شده با احساس آسایش صوتی کاملا همسو نمی‏باشد و متاثر از کیفیت صوت و ادراک صداهای مستقل است.

در ارزیابی آسایش صوتی در بوستان های شهری، دو عامل کمی صوت و ادراک آسایش صوتی می‏باید توامان مورد سنجش قرار گیرند. در این میان به میزان آرامش صداهای پیرامونی و نوع ترجیحات شخصی و منابع صوتی پیرامون کاربران، به عنوان عامل اصلی موثر در نارضایتی نیز باید توجه شود.