همه گیر شناسی نشانگان خستگی مزمن و ارتباط آن با مشکلات روانپزشکی در پرستاران

هدف از پژوهش حاضر بررسی همه گیرشناسی نشانگان خستگی مزمن وارتباط آن با مشکلات روانپزشکی در پرستاران زن شاغل در بیمارستان های آموزشی زیرمجموعه ی دانشگاه های علوم پزشکی شهرهای تهران و اهواز بود.
آزمودنی های پژوهش 1263پرستار بودند که 175 نفر از شهر اهواز به روش سرشماری نمونه گیری و 1088 نفر از شهرتهران که به روش طبقه ای تصادفی گزینش شدند. برای گردآوری داده ها پرسش نامه ی سلامت عمومی، مقیاس خستگی چالدر، مقیاس شدت خستگی کروپ، شاخص وایت لی و مصاحبه ی بالینی به کار برده شد.
این بررسی نشان داد که میزان شیوع نشانگان خستگی مزمن در نمونه ی مورد بررسی 3/7%، در پرستاران شهر اهواز 4/3 % ودر پرستاران شهر تهران 9/7% بود. هم چنین میزان شیوع این نشانگان درپرستاران متاهل 9/7% ودر پرستاران مجرد 5/6% بود. همبستگی خستگی با خودبیمارانگاری، شکایت های بدنی، اضطراب ومشکلات خواب، اختلال درکارکرد اجتماعی وافسردگی معنی دار بود.
پرستاران مشغول به کار در بیمارستان های تهران و اهواز وضعیت روانی مطلوبی ندارند.