اثر تنش خشکی آخر فصل و محلول پاشی نیتروژن بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک گندم دوروم

به منظور مطالعه تاثیر تنش خشکی آخر فصل و همچنین محلول پاشی اوره بر ویژگی های فیزیولوژیک و همچنین عملکرد دانه گندم، آزمایشی به صورت کرت های نواری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجراشد. فاکتور افقی این آزمایش شامل 3 سطح آبیاری ( = IR1آبیاری کامل تمام فصل، IR2 = قطع آبیاری در مرحله خمیری شدن دانه ها و = IR3 قطع آبیاری در مرحله شیری شدن دانه ها) و فاکتور عمودی شامل چهار سطح محلول پاشی کود اوره (N1 = شاهد، N2 = محلول پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در مرحله گل دهی،N3 = محلول پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در مرحله شیری وN4 = محلول پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در دو مرحله گل دهی و شیری شدن دانه) بود. بر اساس نتایج آزمایش اثر سطوح مختلف آبیاری و همچنین اثر متقابل آبیاری و محلول پاشی نیتروژن بر محتوای نسبی آب برگ معنی دار شد، ولی محلول پاشی نیتروژن تاثیر معنی داری بر این صفت نداشت. اثرات مربوط به تیمارهای آزمایشی و همچنین اثر متقابل آن ها بر شاخص کلروفیل برگ گندم معنی دار بود. بر اساس نتایج فقط اثر تیمارهای آبیاری بر کاهش درجه حرارت پوشش گیاهی و همچنین وزن هکتولیتر معنی دار شد. سطوح مختلف آبیاری و محلول پاشی و همچنین برهمکنش آن ها تاثیر معنی داری بر میزان پروتئین دانه داشتند و بیشترین درصد پروتئین مربوط به تیمار حذف آبیاری از مرحله شیری شدن دانه ها و کمترین مقدار آن مربوط به تیمار آبیاری کامل بود.