شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر طول اقامت بیمار در بیمارستان های منتخب دانشگاه های علوم پزشکی تهران و ایران

طول مدت اقامت یکی از مهمترین و کاربردی ترین شاخص های بیمارستانی است که امروزه به طور گسترده ای در تحلیل عملکرد بیمارستانها بکار گرفته می شود. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر طول مدت اقامت بیمار انجام گرفت.
پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی بود که در سال 1393 انجام شد. جامعه ی پژوهش شامل 40 نفر از مدیران پرستاری و سوپروایزرهای 13 بیمارستان منتخب آموزشی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ی مقایسات زوجی بود که روایی آن با نظر کارشناسان و اساتید و با استفاده از تکنیک لاوشه و پایایی آن بر اساس نرخ ناسازگاری 01/0 مورد تایید قرار گرفت. تحلیل داده ها نیز به کمک نرم افزار Expert Choice11 انجام گرفت.
نتایج نشان داد به طور کلی در بیمارستان های مورد مطالعه، عامل «روش های تشخیص، معالجه و مراقبت (کارایی درمان)» با میانگین 214/0 بالاترین اولویت و «پذیرش و ترخیص در روزهای پایانی هفته و ایام تعطیل» با میانگین 036/0 پایین ترین اولویت را نسبت به سایر عوامل اثرگذار بر طول مدت اقامت بیمار کسب کرده اند.
کارایی درمانهای ارائه شده و استفاده از امکانات و روش های مناسب تشخیصی و درمانی و همچنین عوامل مرتبط با نیروی انسانی بیمارستانها، هم از نظر کمی و هم از بعد کیفی بر طول اقامت بیماران تاثیرگذار بودند و نیازمند برنامه ریزی و توجه بیشتر توسط مسوولین بیمارستانها میباشند.