مقایسه رشد دو گونه صنوبر (Populus alba و Populus euphratica) و هیبرید بین آنها در عرصه شور و غیر شور

درختان صنوبر کبوده (Populus alba) و پده (P. euphratica) از گونه های بومی کشور می باشند. صنوبر کبوده به لحاظ سازگاری و تولید چوب و فرم کیفی تنه وگونه صنوبر پده نیز به دلیل مقاومت به شرایط اقلیمی گرم و خشک و شوری خاک از پتانسیل مناسبی جهت زراعت چوب برخوردارند. هدف این تحقیق ارزیابی رشد چهار کلن صنوبر (P. alba 58.57، P. alba 44.9، P. euphratica و هیبرید P. euphratica x P. alba 44/9) درعرصه-های شور ایستگاه گرمسار و ایستگاه غیر شور کرج بوده است. کلن های صنوبر در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار کاشته شدند. ویژگی های رویشی نهال ها و ویژگی های فیزیولوژیک برگ بر اساس روش های استاندارد اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس ویژگی های رویشی نشان داد که کلن های صنوبر به لحاظ صفات رویشی تفاوت معنی داری داشته اند. بیشترین درصد زنده مانی، قطر و ارتفاع در ایستگاه گرمسار مربوط به دو کلن پده و هیبرید آن بود. در ایستگاه کرج به غیر از گونه پده سایر کلنها 100 درصد زنده مانی داشتند. کلن هیبرید نیز از قطر و ارتفاع بیشتری نسبت به سایر کلنها بر خوردار بود. کمترین مقدار سطح برگ مربوط به کلن های کبوده در ایستگاه گرمسار بود. تجزیه واریانس ویژگی های فیزیولوژیک برگ نشان داد که کلن های صنوبر به لحاظ مقدار کلروفیل و کاروتنوئید تفاوت معنی داری را در ایستگاه های گرمسار و کرج داشتند. مقدار پرولین، قند و آب نسبی در کلن های پده و هیبرید در ایستگاه شور بیشتر از کلن های کبوده بود. در نهایت کلن های پده و هیبرید تحمل بالایی نسبت به تنش شوری داشته و می توانند در عرصه خاک شور رشد مناسبی داشته باشند.