نقش متغیرهای داخلی در سیاستگذاری مذاکرات هسته ای دولت یازدهم

پرسش اصلی این مقاله عبارت است از اینکه متغیرهای داخلی چه نقشی در سیاست گذاری هسته ای دولت یازدهم داشته است؟ مبنای نظری تحقیق مبتنی بر نظریه جیمز روزنا در تصمیم گیری سیاست خارجی است. وی معتقد است تغییر رفتار سیاسی حکومت ها به مجموعه ای از عوامل پنج گانه شامل متغیر شخصیت تصمیم گیرنده، نقش و جایگاه تصمیم گیرنده، ساختار حکومتی و متغیرهای محیط داخلی و نظام بین الملل وابسته است. اینکه دولت یازدهم جمهوری اسلامی ایران تحت تاثیر متغیرهای داخلی با اتخاذ رویکرد تعاملی با دنیا، تغییر مذاکره کنندگان و چینش جدید نهادی، بستر دستیابی به توافق هسته ای را فراهم آورد، فرضیه اصلی تحقیق است. برای اطمینان از نتایج این پژوهش، از طریق توزیع پرسشنامه میان شماری از چهره های سیاسی، دانشگاهی و رسانه ای اعتبارسنجی شد. این افراد بیشترین مقاله یا اظهارنظر موافق یا مخالف را در جریان مذاکرات هسته ای داشته اند. خبرگان موضوع هسته ای، میزان تاثیر هریک از مولفه های تغییر مذاکره کنندگان، جابه جایی نهادی و سیاست تعاملی دولت یازدهم و محیط داخلی و پیرامونی را بیان می کنند. تجزیه وتحلیل، داده پرسشنامه ها، فرضیه پژوهش را تایید می کند.