تعیین سطوح بهینه کودهای زیستی و محلول پاشی آهن بر عملکرد کمی و برخی ویژگی های کیفی چای ترش (Hibiscus sabdariffa L.)

به منظور بررسی اثرات کودهای زیستی و محلول پاشی آهن بر عملکرد و شاخص های کیفی گیاه دارویی چای ترش (Hibiscus sabdariffa L.) آزمایشی در مزرعه آموزشی- پژوهشی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال زراعی 1395-1394 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح مصرف کود آلی شامل؛ شاهد، ورمی-کمپوست، کودگاوی، جلبک دریایی و سه سطح محلول پاشی آهن شامل؛ شاهد، محلول پاشی به میزان سه و شش سی سی در هزار بودند. تیمارهای کود زیستی عامل اصلی و سطوح مختلف محلول پاشی آهن عامل فرعی در نظر گرفته شد. صفات مورد مطالعه شامل؛ عملکرد اقتصادی، بیولوژیک، شاخص برداشت، مقدار کلروفیل a، b و کاروتنوئید، آنتوسیانین، کربوهیدرات و میزان پروتئین بود. مصرف سطوح مختلف محلول پاشی آهن و تیمارهای کود زیستی و بر همکنش آن ها بر تمامی صفات به جز شاخص برداشت در سطح یک و پنج درصد معنی دار شد. بیش ترین مقدار عملکرد اقتصادی وزن خشک کاسبرگ چای ترش برابر با 60/587 کیلوگرم در هکتار با مصرف توام شش سی سی در هزار محلول پاشی آهن و کود زیستی جلبک دریایی به-دست آمد و بالاترین مقدار آنتوسیانین کاسبرگ (960/8 میکرو مول برگرم وزن تر) در تیمار سه در هزار آهن و کود دامی حاصل گردید، همچنین غلظت شش در هزار محلول پاشی آهن سبب افزایش میزان کربوهیدرات و پروتئین سرشاخه ها گردید. نتایج نشان داد که مصرف تلفیقی کودهای زیستی و محلول پاشی آهن، نسبت به مصرف جداگانه آن ها می تواند در افزایش عملکرد و ویژگی های کیفی چای ترش نقش موثری را ایفا کند.