اثر تواتر بازخورد بر یادگیری حرکتی کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی

یکی از مشکلات عمدهٔ کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی، یادگیری مهارت های حرکتی است. از آنجاکه شیوع این اختلال در بین کودکان درخورتوجه بوده، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر تواتر بازخورد آگاهی از نتیجه بر یادگیری حرکتی در مهارت پرتاب کردن کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی انجام شد.
مطالعهٔ حاضر به شکل نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. جامعهٔ مطالعه شده، کودکان 7تا9سالهٔ دختر و پسر دچار اختلال هماهنگی رشدی منطقهٔ یک و دو شهر تهران بودند که از این بین تعداد 30 کودک به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب و بعد از اطمینان از داشتن معیارهای ورود به تحقیق، مطالعه شدند. اطلاعات ازطریق پرسشنامهٔ تشخیصی DCDQ’7 و آزمون دقت پرتاب کودکان چیویاکوسکی، جمع آوری و با استفاده از آزمون های تی زوجی و تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شد.
بازخورد با تواتر 100درصد و 50درصد روی یادگیری حرکتی این کودکان موثر بود (0٫001=p)؛ اما بازخورد نسبی با تواتر 50درصد منجربه یادگیری بهتر مهارت پرتاب از بالای شانه درمقایسه با تواتر 100درصد در این کودکان شد (0٫001>p).
تحقیق حاضر تاییدکنندهٔ فرضیهٔ راهنمایی بازخورد بوده و نشان می دهد که ارائهٔ بازخورد آگاهی از نتیجه با تواتر 50درصد، منجربه تسهیل یادگیری در کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی می شود.