رابطه حمایت اجتماعی و جهت گیری مذهبی با رضایت از زندگی در سالمندان

اهداف سالمندشدن جمعیت پدیده ای رو به افزایش است. در این سنین کاهش روابط اجتماعی بر نحوه زندگی و میزان رضایت از زندگی تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی و جهت گیری مذهبی با رضایت از زندگی در سالمندان انجام شد.
مواد و روش ها روش این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان ساکن در خانه سالمندان شهرکرمانشاه در سال 1395 بود که 126 نفر (میانگین76/69 و انحراف استاندارد 9) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری شامل پرسش نامه های حمایت اجتماعی فیلیپس و همکاران (1986)، جهت گیری مذهبی آلپورت و راس (1967) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون هم زمان و نرم افزارآماری SPSS استفاده شد.
یافته ها نتایج بیانگر آن است که بین متغیر جهت گیری مذهبی با رضایت از زندگی در سطح 05/0P< رابطه وجود داشت و بین جهت گیری مذهبی بیرونی با رضایت از زندگی 077/0، جهت گیری درونی با رضایت از زندگی 249/0 در سطح 05/0P< همبستگی وجود داشت. میزان ارتباط جهت گیری درونی با حمایت اجتماعی 708/0 و جهت گیری بیرونی با حمایت اجتماعی 374/0 در سطح 05/0P< بود. بین حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی رابطه وجود نداشت. جهت گیری مذهبی درونی، جهت گیری مذهبی بیرونی و حمایت اجتماعی قادر به پیش بینی واریانس رضایت از زندگی بود (R2=11%)
نتیجه گیری با توجه به نیازی که سالمندان به حمایت اطرافیان دارند، با افزایش حمایت اجتماعی از این افراد و پایبندی آن ها به گرایش های مذهبی می توان برای ارتقای رضایت از زندگی آن ها گامی موثر برداشت.