ارتباط بین استحکام روانی با شادکامی در ورزشکاران جانباز و معلول شهر شیراز در سال 1395

در چند دهه اخیر جنبه های روان شناختی موردتوجه پژوهشگران حیطه جانبازان و معلولین قرارگرفته است، اما بررسی هم زمان متغیرهای شادکامی و استحکام روانی، آن هم در ورزشکاران جانباز و معلول بررسی نشده است. پژوهش حاضر باهدف ارتباط بین استحکام روانی با شادکامی در ورزشکاران جانباز و معلول طراحی و اجرا شد.
روش اجرای پژوهش از نوع مقطعی- توصیفی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه ورزشکاران جانباز و معلول شهر شیراز در سال 1395 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 100 نفر انتخاب شدند و پرسشنامه های شادکامی آکسفورد آرجیل (1989) و استحکام روانی کلاف (2002) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. سطح معناداری (05/0>p) در نظر گرفته شد.
نتایج نشان داد که ضرایب همبستگی به دست آمده از رابطه ی بین شادکامی با نمره کل استحکام روانی (453/0=r)، نمرات زیر مقیاس های چالش (592/0=r)، تعهد (230/0=r)، کنترل هیجانی (258/0=r)، اعتمادبه نفس در توانایی (497/0=r) و اعتمادبه نفس بین فردی (228/0=r) معنا دار هستند (05/0 >p)، اما ضریب همبستگی بین شادکامی با کنترل زندگی (184/0=r) معنادار نمی باشد (05/0

نتیجه گیری

وجود ارتباط مثبت و معنادار بین استحکام روانی و شادکامی و به ویژه بالا بودن آن ها در جانبازان و معلولین ورزشکار نشان می دهد که فعالیت های بدنی ممکن است موجب افزایش استحکام روانی و شادکامی و به طورکلی بهبود سلامت روانی در بین جانبازان و معلولین شود.