ارزیابی کارایی مدل های مختلف برآورد بار معلق به روش منحنی سنجه در حوزه آبخیز سفید رود

رسوب معلق بزرگترین منبع آلوده کننده غیرنقطه ای و عامل اصلی تخریب کیفیت آب های سطحی است. چون مدل های هیدرولیکی انتقال رسوب قادر به پیش بینی بار معلق رودخانه نیستند، منحنی های سنجه رسوب به عنوان معمول ترین روش های هیدرولوژیکی برآورد بار رسوبی معلق رودخانه ها کاربرد وسیعی دارند. از آنجایی که معادلات رگرسیونی منحنی سنجه به علت تبدیل لگاریتمی آمار دبی جریان و رسوب معلق دارای اریب زیاد هستند، ضرایب اصلاحی جهت حذف اثر تبدیل لگاریتمی و اریب ناشی از برون یابی در ایستگاه های هیدرومتری واقع در سرشاخه ها و رودخانه های اصلی حوزه آبخیز سفیدرود، در 20 ایستگاه، استفاده شد. پس از مقایسه 9 روش برآورد منحنی سنجه شامل روش های یک خطی، یک خطی با ضرایب اصلاحی CF1، CF2، FAO، روش دوخطی، روش حد وسط دسته ها، حدوسط با ضرایب اصلاحی CF1، CF2 و FAO با استفاده از دو معیار RMSE و NASH نتایج نشان داد که روش حد وسط و روش حد وسط با ضرایب اصلاحی CF2 و CF1 در مقایسه با سایر روش های منحنی سنجه، بیشترین برازش ها (از نظر فراوانی) را به ایستگاه های حوضه سفید رود دارا هستند. در کل می توان نتیجه گرفت که ضرایب اصلاحی CF1 و CF2 در اغلب ایستگاه ها به دلیل جبران کم تخمینی روش های منحنی سنجه، موجب افزایش کارایی مدل شده اند. نمودار تغییرات رسوب دهی (به دست آمده از توابع منتخب ) به ازاء مساحت نشان داد که این تابع نمودار دارای نمای کمی بیشتر از واحد است که ناشی از ا فزایش رسوب دهی به ازاء افزایش واحد مساحت است. طبق نتایج این تحقیق سالانه حدود 30 میلیون تن رسوب معلق وارد مخزن سد سفیدرود می شود.