تبیین جایگاه ادراک زیباشناسانه در تعالی ذهنی یادگیرندگان و ارائه الگویی مفهومی برای برنامه درسی هنر

تقویت ادراک زیباشناسانه و تحقق ذهنیت فلسفی به عنوان دو هدف غایی نظام های آموزشی مورد واکاوی اندیشمندان تربیتی می باشند، اما نسبت میان این دو هدف در طراحی های آموزشی و برنامه ریزی های درسی مورد بازبینی نظری واقع نشده است. در این مقاله نقش ادراک زیباشناسانه در تعالی نشان اول بعد جامعیت ذهنیت فلسفی آشکار شده و نیز ماهیت عناصر اصلی طراحی آموزشی در برنامه درسی هنر بر اساس نقش آشکارشده فوق تبیین گردیده است. برای این منظور ابتدا ادراک زیباشناسانه و مراحل آن و محمل تحقق این ادراک، یعنی تربیت هنری تبیین شده، سپس ذهنیت فلسفی مورد تبیین قرار گرفته است. در ادامه به روش توصیفی تحلیلی، روابط مفهومی و جغرافیای منطقی میان ادراک زیباشناسانه و نشان اول بعد جامعیت ذهنیت فلسفی، کشف و تبیین گردیده است. این پژوهش دارای جهان بینی ساختن گرایانه و راهبرد کیفی می باشد. روش پژوهش، تحلیلی و از نوع استعلایی فرارونده بوده و روش اسنادی برای جمع آوری اطلاعات برگزیده گردیده است. یافته ها و نتایج این مقاله نشان داد که یک شبکه مفهومی از پیش نایافته و جغرافیای منطقی کشف نشده، میان ادراک زیباشناسانه و نشان اول بعد جامعیت ذهنیت فلسفی وجود دارد که می تواند زمینه ای برای برنامه ریزی درسی و طراحی آموزشی با رویکرد زیباشناختی باشد.